Μιλάμε συχνά για τα ρούχα, τα σχέδια, τις τάσεις, τα χρώματα και όλα όσα βλέπουμε μπροστά μας σε κάθε fashion week. Μας αρέσει να γευόμαστε τα show, να ερχόμαστε σε επαφή με την αίσθηση καλλιτεχνίας, ομορφιάς και glam που έχουν αυτές οι εκδηλώσεις.

Φέτος όμως, πέρα από τα συνήθη, τράβηξε την προσοχή μου και κάτι άλλο. Ίσως ήταν μια τυχαία συγκυρία, ή ίσως είχε να κάνει με το ότι για χρόνια ασχολούμαι με τις λέξεις, στο χαρτί αλλά και στα χείλη. Πάντως, χωρίς να το προσπαθήσω, χωρίς να το ψαχουλέψω ιδιαίτερα, πέτυχα 3 περιπτώσεις στα fashion week του Σεπτεμβρίου, στις οποίες η μόδα και οι λέξεις εκπροσωπούνταν σχεδόν ισότιμα σε ένα fashion event. Πιο συγκεκριμένα:

Στο fashion show της The Row που έγινε στο Παρίσι, οι αδερφές Olsen ενημέρωσαν τους παραβρισκόμενους ότι δεν θα επιτρέπεται να βγάλουν φωτογραφίες από την επίδειξη και να ανεβάσουν σχετικό υλικό στα social. Αντί αυτού, σε κάθε κάθισμα υπήρχε σημειωματάριο και στυλό, μινιμαλιστικής αισθητικής όπως θα περιμέναμε από τον εν λόγω οίκο, προκειμένου να κρατήσει εκεί ο καθένας τις εντυπώσεις του από το show γραπτώς – μια old-school προσέγγιση που συνάδει με τη γενικότερη «διακριτικότητα» που περιβάλλει αυτό το brand.

Από το show της The Row – instagram λογαριασμός StyleNotCom

Στη δεύτερη περίπτωση οι λέξεις αποτέλεσαν την έμπνευση για ολόκληρη την κολεξιόν. Το show της Bottega Veneta στο Μιλάνο βασίστηκε στο παιδικό «biggest word book ever» του Richard Scarry. Πρόκειται για ένα βιβλίο του 1986 που περιγράφει λέξεις για παιδιά μέσω εικόνων και ο Matthieu Blazy το χρησιμοποίησε κατά τη σύλληψη της κολεξιόν για να μας ρωτήσει αν ήμασταν σαν τα παιδιά που ντύνονται για πλάκα, πόσο πιο ωραία θα περνούσαμε… Ένα παιχνίδι λέξεων, χρωμάτων, εννοιών και σχημάτων για να μας θυμίσει τη χαρά της έκφρασης μέσα από τη μόδα.

Το βιβλίο από το show της Bottega Veneta – instagram λογαριασμός του K. J. Lukasik.

Λέξεις, προφορικές αυτή τη φορά, έντυσαν και τη συνέντευξη της Zhang Na, της σχεδιάστριας του Reclothing Bank, ενός brand που έχει έδρα στη Σαγκάη και παράγει ρούχα με βιώσιμο τρόπο. Όπως περιπλανιόμουν, λοιπόν, στο Fashion Hub της Εβδομάδας Μόδας του Μιλάνου, ανάμεσα από σταντ σχεδιαστών ξεχώρισα αυτό, για δύο λόγους. Πρώτον επειδή είδα ότι έπαιρναν συνέντευξη στη σχεδιάστρια και ήθελα να την παρακολουθήσω. Δεύτερον, επειδή η σχεδιάστρια μιλούσε μια γλώσσα που δεν καταλάβαινα. Και δεν ήταν μόνη της. Είχε δίπλα της μια διερμηνέα, φωνή μεσάζουσα αλλά απαραίτητη, που κατέστησε αυτή τη συνέντευξη δυνατή.

Η σχεδιάστρια της Reclothing Bank, Zhang Na, στη συνέντευξη του Fashion Hub της Εβδομάδας Μόδας του Μιλάνου, με τη διερμηνέα της.

Θα ήταν ψέμα αν σου έλεγα ότι δεν χάζεψα, ότι άκουσα τα πάντα από τη συνέντευξη. Άρχισα να σκέφτομαι πώς οι λέξεις δίνουν φωνή σε ό,τι κάνουμε, ό,τι φτιάχνουμε. Πώς εξηγούν και «ντύνουν» δημιουργίες, εικόνες που έχουμε στο μυαλό αποτυπωμένες, σκέψεις.

Θα ήταν επίσης ψέμα αν σου έλεγα ότι οι 7 λέξεις που χρησιμοποίησε ο Blazy για να μας ρωτήσει «What would the kid in you want?» δεν με στοίχειωσαν για μέρες, μέχρι να βρω μια πρόχειρη απάντηση…