Πριν από καιρό είχα τη γιορτή μου. Και βγήκα με 2 φίλες μου επειδή δεν είχα όρεξη για επισκέψεις στο σπίτι και τα σχετικά.

Όσο ήμουν στο μαγαζί πέρασε μια παλιά φίλη με το νέο φλερτ της και μας σύστησε.

Όμορφος, κομψός, κάπως επιτηδευμένος, αλλά την περνούσε τη βάση.

Μέχρι που μετά από λίγη κουβέντα πετάει την πατάτα «Τα παιδιά πού είναι;»

Λέω «Ποια παιδιά;». «Τα παιδιά σου», μου λέει. «Με τον πατέρα τους», απαντάω μουδιασμένη.

Πραγματικά δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω ότι κάποιος που γνώριζα μόλις 2 λεπτά με ρώτησε πού έχω αφήσει τα παιδιά για να βγω. Γι’ αυτό και δεν κατάλαβα αμέσως την ερώτηση. Ότι δηλαδή πού μπορεί να ήταν τα παιδιά; Κλειδωμένα στο αυτοκίνητο; Παρατημένα στο σπιτάκι του σκύλου; Ότι δηλαδή θα επιλαμβανόταν της κατάστασης και θα τα έσωζε;…

 Δεν μπόρεσα να καταλάβω και απλά, μετά από λίγο, σταμάτησα να το σκέφτομαι, το ζεύγος αποχώρησε κι εγώ συνέχισα να περνάω όμορφα με τα κορίτσια.

Χτες βράδυ, περίπου έναν μήνα μετά, βγήκα για ποτό ξανά στην πόλη μου και συνάντησα πάλι το ευτυχές ζεύγος.

Αυτή τη φορά ήταν η δεύτερη ατάκα που μου απηύθυνε μετά το «γεια».

Λέει, δήθεν περιπαιχτικά: «Πολύ συχνά δεν βγαίνεις εσύ;».

Αυτό, φίλε μου, δεν ήταν πατάτα όπως την προηγούμενη φορά. Ήταν όλη η πατατιά μαζί.

«Τι θες χρυσό μου παιδί;», πήγα να του πω. Σε βάλαμε μπάτσο στην οικογένειά μας καιδ εν το κατάλαβα; Θέλεις να σου δώσω κανά report με το ποιες μέρες βγαίνω και για πόσες ώρες;

Αυτή τη φορά δεν του έκανα τη χάρη.

Δεν μπήκα στο ενοχικό κοινωνικό πλαίσιο που περιβάλλει τη μητρότητα αυτή τη φορά.

Δεν θεώρησα αυτονόητο ότι πρέπει κάπως να αιτιολογήσω το ότι εγώ βγήκα στις 10 η ώρα μια Τρίτη βράδυ.

Δεν απολογήθηκα.

Έμεινα στο 2024 και στο «Πολύ συχνά δεν βγαίνεις εσύ;» απάντησα «Όσο συχνά βγαίνεις κι εσύ! Όσες φορές με πέτυχες, τόσες σε πέτυχα κι εγώ!».

Χα – χα – χα. Το πιο cringe γέλιο για τον πιο cringe διάλογο μεταξύ ανθρώπων 40 χρονών το 2024.

Δεν θα σου μεταφέρω την τοξικότητα που παίδεψε μετά, στο σπίτι, το μυαλό μου.

Θα σου πω μόνο το συμπέρασμά μου:

Είναι πολύ όμορφο μια μαμά να μπορεί να δει τις φίλες της χωρίς να έχει τα παιδιά της μαζί.

Είναι πολύ όμορφο να μπορεί ο μπαμπάς να φροντίζει τα παιδιά του και να μένει μόνος μαζί τους, να έρχεται κοντά τους, χωρίς τη μαμά.

Είναι πολύ όμορφο δυο γονείς να δίνουν χώρο ο ένας στον άλλον για όλα.

Είναι πολύ όμορφο να υπάρχει εμπιστοσύνη. Ότι ο μπαμπάς μπορεί. Ότι η μαμά το δικαιούται.

Εύχομαι να μπορείς κι εσύ, έστω πού και πού, να βλέπεις κάποια φίλη σου χωρίς τα παιδιά και να το απολαμβάνεις.

Απενοχοποιημένα και ελεύθερα.

Όπως σου αξίζει.